Sana bakarak seni dinleyecek olmak ne güzel, Kotsiras.

Bu şarkı benim için çok özeldir. Kalbim, ruhum kırgın olduğunda dinlerim en çok. Lakin daima başka bir sanatçıdan dinlerim yıllardır, "onundur" hani bu şarkı. Melodisi - sözleri ile her seferinde gözlerimi doldurur, istisnasız. 

Bu defa, resmen "küçüklüğümden beri" çok sevdiğim, hani her şarkısını bildiğim, o hayran olunası ruhlu adam, Giannis Kotsiras söylemiş... Durduk yere adamı ağlatacak bir şey çıkmış ortaya. Bunu dinleyince, Kotsiras bu şarkıyı söylediği için öyle mutlu oldum, öyle ürperdim ki. Pek derin bir adamdır, öyle yakışmış ki sesinin enerjisine. 

Der ki şarkıda: 

"Gideceğim... İsterse en kötüsü gelsin başıma."

Ben şöyle bir iki haftaya, adeta çocukluğumdan beri böylesine hissederek dinlediğim adamı yakından dinleyeceğim, göreceğim, belki selam verdiğimde hatırlayacak beni. Ayıptır söylemesi, zamanında öyle çok darlardım ki sosyal medyadan, "İstanbul'dan onu dinleyen kız" kalmıştı adım üniversite yıllarımda. :) Bakmayın, "insana" değil hayranlığım; bir garip ruhlu adamdır Kotsiras. Sanki yıllardır tanıyorum onu, sesi o kadar tanıdık ki artık. 

Kafamızın içindeki, varlığına az gelen kavramıyla "beyin" denen şeyin bize yaptığı bunca şeyin arasında, mutluluk veren bir küçük not olsun bu da.

Olduğu kadar...

*