Notlar, 10 Aralık

İş gittikçe daha yoğun bir hal oluyor; fakat ne mutlu ki seviyorum çalıştığım yeri. Şimdi dev bir marka aldık, belli kategorilerinden ben sorumlu olacağım ve daha markanın kendisi gelmeden dalgası geldi, çok çalışmak lazım. Bir de çocukluğumda hayal ettiğim tipte işler yapıyorum galiba, bunun için ekstra şükür & teşekkür.

Son zamanlarda çok sık Ahmet Kaya dinlemeye başladım. İşin enteresan yanı üst sekmelerimde hep bir "Mozart, Ahmet Kaya, Bach" isimlerini yan yana görmem. Zira bu aralar modum pek tutarsız. Aslında bu aralar her şey tutarsız.

Keşke ölüm hiç aklımdan çıkmasaydı. O zaman daha deli (aslında akıllı) ve özgür davranabilirdim. Bazen, yaklaşık üç saniye için şiddetli bir farkındalık dalgası vuruyor yüzüme, bir anlık ferahlık... Sonra geçiyor. Geçmemesi için ne yapmam gerektiğini henüz çözemedim.

"Hiçbir şey bilmiyor oluşumun" verdiği hafiflik ve durmak bilmeyen salaklıklarımın verdiği ağırlık ile devam ediyorum yola. Hayatımda önemli değişiklikler oluyor; önemli insanlar tanıyor, önemli anlar yaşıyor, önemli hisler hissediyor, sonuçta elde sıfırla yerime oturmanın kahkahasına kapılıp hayattan keyif alıyorum.

Aklım ile kalbimin aynı bedende var olup bu kadar çatışmasının tek sonucu benim arada kalmam; gidin başka yerde tartışın Allah aşkına. İnsan, içinde, derinlerde bir yerde, acı çekmekten kesinlikle hoşlanıyor. Besleniyor. Sadece bu.

*